Eksena

Ni Miguel Paolo Celestial


Magtatagpo tayo sa kanto ng madilim na kalsadang pinaka malapit
sa inyong apartment, banda sa unang kanan mula sa magkatapat
na Shell at Petron, di gaanong nalalayo mula sa simbahan
at 7-Eleven. Sa huling kinse minutos bago mag-ala-una.
Gusto sana kitang sabihang kaunti lang ang aking oras,
marami pa akong kailangang tapusin, ngunit biglang magpapalit
ang ilaw ng trapik at ngingitian kita sa iyong paglapit.

Pag-akyat ng hagdan, susulyapan ako patagilid ng sekyu.
Pipindutin ko ang elebador tulad ng pagpindot ng microwave
na nagpapainit sa anumang lumamig. Dadaan tayo sa pasilyo
ng magkakamukhang pinto. Minsan, di ko maaalala ang iyong pangalan,
ang kalsada lamang at kung paano makarating sa iyong tirahan.

Namumugto lagi ang bumbilyang kailangan nang palitan. Sa loob ng silid,
nakahilera ang mga sapatos. Iba-iba ang sukat. May tatlong kutson
sa sahig at may dalawang double-deck: higit na sapat sa kalahating
oras ng pakikipagtalik na mahuhugasan ng shampoo sa sachet at sabong
buy-one-take-three. Kapag natapos na ang lahat aabután mo ako ng isang
baso ng tubig at tatanungin, tulad ng dati, Nag-enjoy ka rin ba?
at ang isasagot ko uli ay Matagal na ba kayong dito nakatira?